Chira's diary บันทึกรักข้ามเวลา

ฉันเดินทางมาถึงอยุธยาไม่กี่ชั่วโมง ก็หลงย้อนเวลากลับไปเกือบ400 ปี บ้าไปแล้ว

" แม่มณี อย่าตั้งท้องนะ ถ้าไม่อยากเสียใจ จงดูรูปนี้สิ เหมือนแม่มณีหรือไม่ จงตรองดูเถิด" ฉันยื่นรูปแม่สมัยยังสาวให้ 

"แม่จิรา แม่ไม่ต้องทุกข์ใจดอก ข้าก็ย้อนเวลาจากปี 2530 ถ้าต้องกลับไปก็ต้องกลับ ถือว่ามันหมดเวลาของข้า" 

"พ่อค่ะลูกไม่เคยมีความคิดอยากไปเดินเรือไปอังกฤษ ให้ลูกอยู่ที่นี่เถิด อย่างน้อยลูกยังมีโอกาสกลับไปสมัยของลูก ไปดูแลแม่" ฉันกล่าวกับพ่อทั้งน้ำตา

"อยุธยาตอนนี้ไม่สู้ดีนักลูกก็รู้ หากพ่อปล่อยลูกอยู่ที่นี่พวกเขาจะต้องฆ่าลูกแน่ๆ เพราะลูกพูดภาษาอังกฤษได้ หากมิใช่ขุนนางอยุธยาฆ่าเจ้า พ่อเกรงว่าจะเป็นฮอลันดา เจ้ามิสามารถหลบหนีไปไหนได้ เพราะใบหน้าของเจ้า เจ้าก็รู้" พ่อกล่าวด้วยความเป็นห่วง 

"เจ้าช่างหน้าด้านจริงๆ ไม่คิดว่าไม่ฝันว่าจะมีผู้หญิงที่ไหน กล้ามากอดผู้ชายก่อนเช่นนี้ อย่าคิดว่าเป็นบุตรบุญธรรมของมิสเตอร์เวสตันแล้ว จะมาอ่อยข้านะ พ่อข้าสัญญากับมิสเตอร์เวสตันไว้ก็จริงแต่ในกรณีที่เขามีลูกจริงๆเท่านั้นไม่ใช่เพียงแค่บุตรบุญธรรมเช่นเจ้าและนั่นคงต้องเป็นน้องข้าที่แต่งไม่ใช่ข้า" เขามองหน้าฉันเหยียด จากนั้นก็เชิดหน้าหนี

'สัญญาอะไรของเขาวะ ตอนแรกคิดว่าเขาคืออัลเฟรดย้อนอดีตมาเหมือนกัน ไม่น่าวิ่งเข้าไปกอดเลยเรา อากาศยิ่งหนาวๆ กะจะหาความอบอุ่นซักหน่อย ไม่น่ามาเจอะเจอคนปากร้ายเช่นนี้เลย'

*นิยายเรื่องนี้จะถูกบรรยายผ่านทางมุมมองของจิราเท่านั้น ดังนั้นคุณเธอจะไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร นอกจากจะคิดเองเออเองหรืออ่านจากสีหน้าผู้อื่นเท่านั้น จิรามีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์น้อยมากฉะนั้นการเดินทางย้อนเวลามานั้น จิราจะไม่สามารถไปบอกใครเพื่อให้แก้ไขประวัติศาสตร์ใดๆได้เลย 

สวัสดีค่ะ ทุกคนนี่เป็นนิยายเรื่องแรกของผู้ไรท์เลยนะค่ะ จะพยายามอัพอย่างสม่ำเสมอ มีข้อผิดพลาดอย่างไงก็ติชมกันได้เลยนะค่ะ เนื่องจากโน๊ตบุคที่ไรท์ใช้นั้นตัว ป มันกดยากมากอาจทำให้ ป บางตัวตกหล่นไป ผู้เขียนต้องขออภัยไว้ด้วยนะค่ะ จะพยายามตามแก้นะค่ะ โน๊ตบุคนี้มันมีอายุ มากกว่า 7 ปีแล้ว ช่วยเห็นแก่ความแก่ของมันด้วย T^T